พี่เชษ (ต่อ)

แรงงานต่างด้าวในประเทศไทยถือได้ว่ามีจำนวนไม่น้อยเลย เหตุเพราะผู้จ้างก็ต้องการจ่ายค่าแรงที่ต่ำซึ่งถ้าเป็นคนไทยคงไม่ได้แน่ในราคา แค่ไม่กี่พัน อีอย่างหนึ่ง แรงงานต่างด้าว จะมีความขยันทำงานมากว่าคนไทยมาก
ซึ่ง คุณเชษ พนักงานบาร์น้ำที่ป. กุ้งเผา รัชดา ถือเป็นแรงงานต่างด้าวคนหนึ่ง โดยเป็นคนประเทศ พม่า ได้เข้ามาทำงานในประเทศไทยมาหลายปีแล้ว โดยนายจ้างทำบัตรให้อย่างถูกต้องตามกฎหมายเรียบร้อยแล้ว เขาจึงอยู่ทำงานได้โดยไม่ต้องกลัวตำรวจ เพราะอาชีพของเขานั้นเป็นอาชีพที่ต้องพบคนเยอะ ทั้งไทยและต่างชาติจึงต้องทำทุกอย่างให้ถูกวิธี

“กองรักษาการณ์”

เมื่อทหารอยู่ทางบ้าน บ้านเรือน วัว ควาย จะต้องมีรั้ว สุนัขไว้เฝ้า มีอาวุธไว้ป้องกันโจร ผู้ร้าย ตลอดจนบิดามารดาญาติพี่น้องของเรา ก็ต้องคอยป้องกันไม่ยอมให้ผู้หนึ่งผู้ใดมาทำร้าย ใน กิจการทหารก็ยิ่งสำคัญมาก เพราะมีสิ่งของมากล้วนแต่สำคัญ เช่น อาวุธยุทโธปกรณ์ อันเป็นทรัพย์สมบัติของส่วนรวม และบางสิ่งบางประการก็ต้องปกปิดเป็นความลับ ทั้งอาจจะมีบุคคลบางหมู่บางคณะมาก่อให้เกิดความไม่สงบขึ้นภายในที่ตั้งกรมกองทหาร ตลอดจนทำอันตรายต่อบุคลคลสำคัญได้ ฉะนั้นจึงต้องจัดการรักษาการณ์ขึ้นเพื่อปฏิบัติหน้าที่สำคัญดังกล่าว หน่อยทหารจัดขึ้นเพื่อปฏิบัติหน้าที่ เรียกว่า “กองรักษาการณ์”

อาชีพ ในยามคำคืน

คาบาเรย์ โชว์ เป็นการแสดงลิปซิ้งประกอบเพลงสลับกับการแสดงตลกซึ่งต้องใช้ความสามารถที่สูงเหนือธรรมดามีคณะแสดงที่เป็นชายจริง+หญิงแท้, คณะที่เป็นสาวประเภทสอง ใช้เวลาในการแสดงประมาณ 30 นาที / 1 การแสดง โดยใช้ผู้แสดงประมาณ 8-12 คน สถานบันเทิงหลายแห่งในบ้านเรา ที่มีการแสดงประเภทนี้ มีด้วยกันอยู่หลายแห่ง แต่ที่เรารู้จักกันดี ก็คือ ร้านอาหาร ป.กุ้งเผารัชดา

ส่วนอาชีพที่เราจะเสนอในวันนี้ก็ทำงานอยู่ใน ป.กุ้งเผา นั่นคือ อาชีพ แจกเครื่องดื่มให้ลูกค้าที่เข้ามาในร้าน และคนต้นเรื่องของเรา คือสมพร อุ่นทอง พี่สมพรเป็นคนจังหวัดเชียงราย แต่ด้วยฐานะทางบ้านที่ไม่ค่อยดี จึงตัดสินใจลงมาทำงานในเมืองศิวิไลย์อย่างกรุงเทพมหานคร

การตัดสินใจที่ต้องจากบ้านมาไกลในครั้งนี้ของพี่สมพร เป้าหมายอยู่ที่เรื่องเงิน เพราะต้องการส่งเงิกลับไปให้คนที่รออยู่ทางบ้าน โดยเฉพาะพ่อและแม่

การเข้ามาเป็นพนักงานบาร์น้ำ (เด็กเสิร์ฟน้ำ) พี่สมพรตัดสินใจเข้ามาสมัครด้วยตนเอง โดยมาทำงานได้ยังไม่ถึงปี หน้าที่หลักของพี่สมพร คือการนำน้ำต่างๆไปให้แก่ลูกค้าที่เข้ามาในร้าน ซึ่งลูกค้าก็มีทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ เรื่องภาษาเป็นเรื่องที่พี่สมพรกลัวมาก เนื่องจากการศึกษาของพี่สมพรก็ไม่ได้สูงมากนัก แต่อาศัยความกล้า กล้าที่จะพูด จึงพอถูๆไถไปได้

พี่สมพรเริ่มงานตอนประมาณ บ่าย 2 โมง จนถึงเวลา 5ทุ่ม เป็นอันว่างานเสร็จสิ้น เมื่อเลิกงานแล้ว พี่สมพรจะรีบกลับบ้าน โดยจะไม่ไปเที่ยวที่ไหนต่อ จะได้มีเวลาพักผ่อนอย่างเต็มที่ ที่ทำงานหนักทุกวันนี้ ก็เพื่ออนาคตจะได้สบายอย่างคนอื่นบ้าง

พี่สมพรเล่าว่า ใน 1 เดือน พนักงานทุกคนสามารถหยุดได้เดือนละ 2 ครั้ง ซึ่งถ้าไม่จำเป็นจริงๆ พี่สมพรจะไม่ค่อยหยุด เพราะอยากได้เงินมากๆ ชีวิตของพี่สมพรทุกวันนี้ ไม่มีอะไรมาก มีแต่เป้าหมายในชีวิตที่จะต้องเก็บเงินให้ได้มากๆ เพราะการที่พี่สมพรเป็นคนที่มีการศึกษาน้อย จึงต้องขยันทำงานเพื่อเก็บเงิน เพื่อส่งไปให้คนทางบ้านที่รออยู่